Ѓорче Петров(2 април, 1865, с. Варош, Прилепско - 28 јуни, 1921, Софија, Бугарија)бил професор, публицист, историчар и идеолог на Македонската револуционерна организација. Се школувал во Прилеп, Битола, Солун и во Пловдив. Бил учител во Штип и Скопје каде соработувал со митрополитот Теодосиј Гологанов и ја поддржувал неговата идеја за возобновување на Охридската архиепископија.

Основал повеќе револуционерни групи и кружоци на МРО (Штип, Битола, Прилеп, Охрид, Крушево, Кичево, Ресен, Леринско и Костурско). Член на Централен комитет на МРО. Учествувал на Солунскиот конгрес (1896) и бил еден од составувачите на Уставот и на Правилникот на ТМОРО.

Бил задграничен претставник на ТМОРО, заедно со Гоце Делчев, во Софија (1897–1901).
Во Илинденското востание предводел чета во Прилепско и во Мариовско. По востанието останал во Македонија и работел на обновувањето на организационата мрежа, учествувал на Прилепскиот, Струмичкиот и Рилскиот општ конгрес. На Рилскиот конгрес бил повторно избран за задграничен претставник во Софија.

Во времето на Балканските војни и на Првата светска војна бил на служба во Серез, Битола и Драма.
Член на Привременото претставништво на бившата ВМРО, противник на врховизмот и на делбите на Македонија на Версајската конференција.

Убиен по наредба на Тодор Александров.

Споменикот на Ѓорче Петров се наоѓа на кружниот тек во истоимената населба во Скопје.